-
1 җанлы
прил.1) живо́й, здра́вствующийҗанлы (тере) сөяк урынын табар — посл. жива́я душа́ (букв. кость) найдёт себе́ ме́сто
2) живо́й, одушевлённыйҗанлы табигать — жива́я приро́да
җанлы предметлар — одушевлённые предме́ты
3) живо́й, подви́жный, бо́йкийҗанлы бала — бо́йкий ребёнок
4) живо́й, вырази́тельный, подви́жный ( о чертах лица)җанлы күзләр — вырази́тельные глаза́
5) перен. я́ркий, вырази́тельный, живопи́сный; о́бразныйҗанлы сөйләм — я́ркая речь
җанлы образ — живо́й о́браз
батырлыкның җанлы гәүдәләнеше — я́ркое олицетворе́ние хра́брости
6) перен. по́длинный, реа́льный, са́мый настоя́щий, живо́йбатырлыкның җанлы мисалы — живо́й приме́р герои́зма
җанлы чынбарлык — жива́я действи́тельность
7) оживлённый, бо́йкий, живо́й ( порт)базар - шәһәрнең иң җанлы урыны — ры́нок явля́ется са́мой живо́й то́чкой го́рода
8) в сочет. с некоторыми сущ. лю́бящий, люби́тель (кого-чего-л.), па́дкий до (чего-л.)бала җанлы — лю́бящий дете́й, чадолюби́вый
акча җанлы — па́дкий на де́ньги; жа́дный до де́нег
мал җанлы — па́дкий на бога́тство (на добро́), стяжа́тель; люби́тель дома́шних живо́тных; сердобо́льный к живо́тным
•- җанлы курчак
- җанлы мал
- җанлы мәет
- җанлы үлек
- җанлы тарих
- җанлы тел
- җанлы хәсрәт
- җанлы шаһит -
2 образ
сущ.; в разн. знач.о́бразсм. тж. сурәто́бразлар белән фикерләү — мы́слить о́бразно
абстракт о́бразлар — абстра́ктные о́бразы
чынбарлыкны җанлы о́бразларда гәүдәләндерү — изобража́ть действи́тельность в живы́х о́бразах
шагыйрьнең якты о́бразы — све́тлый о́браз поэ́та
См. также в других словарях:
образ — 1. Чынбарлык күренешләрен сәнгатьчә гомумиләштереп күз алдына китерү, зиһенгә алу һәм аларны сүрәтләү формасы (әдәбияттә, сәнгатьтә, музыкада һ. б.). Нин. б. күренешне икенче бер күренеш нигезендә күрсәтмәле итеп сүрәтләү; чагыштыру. Язучы рәссам … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
